Przypowieści o talentach i minach były tematem majowego Koła Pań w Bytomiu Miechowicach. To było bardzo ciekawe, wspólnie z paniami zastanawiać się jakimi zdolnościami nas Stwórca obdarował i jak możemy te zdolności wykorzystywać do "budowania" Bożego Królestwa. Uświadomienie sobie że właśnie jesteśmy w czasie między wniebowstąpieniem Pana Jezusa a powtórnym przyjściem stało się dość mobilizujące do odwagi, podejmowania ryzyka i fantazji by właściwie zajmować się powierzonymi nam dobrami. Każda z nas chce usłyszeć od Pana: sługo dobry i wierny, wejdź do radości Pana swego. Jak dobrze że zawsze, czy mamy odwagę, czy się boimy, mamy możliwość rozmawiania z Panem o swoich uczuciach i lękach a On chętnie nas słucha i pomaga.
Przygotowania do tego wydarzenia trwały już od dawna. Ale ten tydzień był już bardzo "gorący". Dziś od 7 rano razem z całą grupą przyjaciół krzątaliśmy się, aby przygotować ten wyjątkowy posiłek. (Oprócz sałatek przygotowałyśmy ok. 530 kanapek). Na śniadanie przyjechały kobiety z Golasowic, Pszczyny, Orzesza, Parafii Czerwionka-Leszczyny, Hołdunowa, Mikołowa, Cieszyna, Krakowa, Sosnowca, Szopienic, Katowic, Chorzowa, Tychów. Niesamowici ludzie, wspaniała muzyka uwielbieniowa, głębokie rozważanie Bożego Słowa. Z serca, wzruszające świadectwo i biblijne przykłady relacji matek i dzieci to wszystko składało się na wyjątkowy czas spędzony razem w Tychach.
Ranek, niebieskie niebo, 15'C, i pytanie męża: idziemy? Idziemy. Cudny czas, śpiewające ptaki, słońce, zieleń, spacer i wznoszące się w górę serce. Uwielbienie Boga, za to Jakim jest. Chwalimy, że stworzył nas, to miejsce, przyrodę. Rozmawiamy i podziwiamy. Dziękujemy Bogu za rodzinę, za przyjaciół i za przywilej bycia Bożymi dziećmi. Jak dobrze, że możemy Mu ufać, że ma dobre myśli o nas, że się troszczy o naszą codzienność, o naszych bliskich. Podziwiamy wiosnę, a ja przy okazji szukam inspiracji do wykładu na śniadanie dla kobiet w Tychach. Pan Bóg jest cudowny, w Jego obecności naprawdę można odpoczywać.
Pan Jezus opowiada historię rodzinną, wszystkie miałyśmy wrażenie, że opowiada o nas i naszych bliskich. Bardzo ciekawe było tak bardzo realnie utożsamić się ze starszym lub młodszym synem. Pan Jezus przybliża nam też charakter ojca, Boga Ojca, który oczekuje, wybacza, jest cierpliwy, życzliwy, nawet nie robi wymówek, ani młodszemu, ani starszemu mężczyźnie
. Nie odpowiedziałyśmy sobie jednak na pytanie, czemu Pan Jezus nie odkrywa przed nami odpowiedzi starszego syna, czy w ogóle cokolwiek na koniec powiedział? Nie mniej jednak, możemy z tej przypowieści wiele się nauczyć o Panu Bogu i o relacjach w rodzinie.
