Rozmawiałyśmy o tym, że człowiek został stworzony do relacji z Bogiem i ludźmi i że potrzebujemy miłości i przyjaźni jak tlenu. Także o tym, że są takie prawdy, które znamy od lat, np z Jana 13,34-35 o tym, że mamy się wzajemnie miłować i że to jest nowe przykazanie. Albo z 1 Piotra 3,9 że chrześcijanie mają nie oddawać złem kiedy tego doświadczają i że mają błogosławić. No i wielokrotnie powtarzałyśmy werset z Micheasza 6,8
Oznajmiono ci, człowiecze, co jest dobre i czego Pan żąda od ciebie: tylko, abyś wypełniał prawo, okazywał miłość bratnią i w pokorze obcował ze swoim Bogiem. Zastosowanie tych wierszy okazało się szczególnie trudne, kiedy zdałyśmy sobie sprawę, że nie wszystkich ludzi szanujemy, nie wszystkich darzymy miłością. Czyli poprzeczka dla chrześcijan umieszczona jest bardzo wysoko. Jak dobrze że Bóg, z jednej strony nie mruży oczu żeby nie widzieć naszych grzechów w tej dziedzinie, a z drugiej zawsze jest gotów do pomocy jeżeli tylko prosimy Go o pomoc w wypełnianiu Bożych zaleceń.
Tym razem zaliczyłam wpadkę. Ponieważ "spotykamy" się dzięki połączeniu telefonicznemu proszę panie o wcześniejsze przeczytanie fragmentu biblijnego, który będziemy analizować tego dnia pod kątem kobiecej postaci. Wertowałam wcześniej starą pozycję książkową: A imię jej kobieta, w poszukiwaniu inspiracji. Natknęłam się na popodkreślane miejsca w rozdziale o Abigail. O, pomyślałam sobie, warto zachęcić panie do szukania prawdziwej mądrości, pochodzącej "z góry", a Abigail będzie świetną postacią do omówienia. Niestety, zanim podałam paniom tekst, czyli 1 Samuela 25,2-42, nie upewniłam się jakie kobiety do tej pory omówiłyśmy. No i ... okazało się, że o tej kobiecie rozmawiałyśmy w lutym. Cóż. Oprócz mojego stresu, nie było to zmarnowane spotkanie. Abigail okazała się dobrym przykładem. A najwięcej czasu zajęło nam zastanawianie się nad pytaniami: Jak to jest być dziś mądrą kobietą? i Jak bronię się przed głupotą? Przypomniałyśmy sobie też wersety z Przypowieści Salomona potwierdzające, że mądrą jest ta, która uznaje, szuka Boga i Jego woli.
Przebaczenie. Wydawać by się mogło, że o przebaczeniu nie ma już co rozmawiać, bo chyba wszystko już zostało powiedziane. No właśnie "chyba". Przyjmujemy przebaczenie od Boga, nawet uczymy się (wciąż i wciąż) przebaczać innym ludziom, ale czy nauczyliśmy się przebaczać samym sobie? Dyskusja była bardzo emocjonująca. Każda z nas, choć przechodziłyśmy w życiu bardzo różne doświadczenia, doszłyśmy do wniosku, że musimy prosić o pomoc Boga by się to udawało każdego dnia od nowa.
