Czas tak ucieka i tyle się dzieje., tyle że nie o wszystkim da się pisać. Ale ten tekst to taki mój ulubiony. Paweł mówi obrazowo. Coś musimy zdjąć, a coś ubrać aby być nowym człowiekim. Z drugiej strony opisuje stan człowieka żyjącego bez Boga. Wg Pawła, myśli takiego człowieka są próżne, serce zatwardziałe. Za tym idą złe czyny. Temu przeciwstawiony jest przykład człowieka który uwierzył w prawdę, która jest w Jezusie. I to jest bardzo ważny etap by nasze myśli zmienić, co skutkowałoby właściwym postępowaniem. Często próbowałem to zrobić sam, ale mi to nie wychodziło. Ten tekst rozumiem w ten sposób, że sztuką jest pozwolić Bożemu Duchowi, by nas odnawiał i prowadził. To przynosi właściwe czyny. Kiedy patrzę całościowo na ten fragment to dostrzegam jeszcze jedną prawdę tu zawartą. Człowiek który nie wierzy w Boga Stwórcę, uważa, że wszystko jest dziełem przypadku właściwie nie powinien zastanawiać się nad sensem życia bo wszystko i tak jest przypadkiem. Jedynie uznając Boga jako Stworzyciela możemy zastanawiać się nad celem naszego życia. I tutaj Paweł zachęca nas do "obleczcie się w nowego człowieka, który jest stworzony według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy." Wierzę, że do tego stworzył Bóg człowieka w raju i wciąż realizuje się Jego cel.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz